Dün hayatımda ilk defa avazım çıktığı kadar bağırdım.
Evet evet aynen avazım çıktığı kadar...
Ama ağzıma yastık koymuştum :) kimse duymadı benden başka sesimi
sonra bir sinir patlaması ve salya sümük olma hali.
Sonra rahatlama hissi ki o inanılmaz güzeldi.
Delirmedim delirmedim merak etmeyin ,
yalnız neden daha önce yapmadım da içime atıp kendimi sıktım diye de kızdım kendime...
İnsan bazen bir taş da olsa elindeki, konuşup rahatlamalı...Bir deniz kenarında tek başına kalmış gibi de çığlık çığlığa bağırmalı..Bu bir terapi yöntemi zaten, ben onu bile denemeye korkmuşum !
Dün iyi ki aklıma gelmiş.
Tavsiye ederim.
Karşınızdakiler sizi anlamadığında,sizinde onlara kendinizi anlatmaya gücünüz yetmediğinde ya da artık tenezzül etmediğinizde iyi bir yolmuş yastıkla arkadaşlık...
Sevgiler...
nehircce
10 yorum:
canımmm...
çinde mi ne böyle bağırma odaları varmış. o geldi aklıma..
ben bir keresinde yastığı dövmüştüm :P
sonrasında gelen boğaz ağrısına değiyor değil mi ?
bence de en güzel dost oluyor bazen!
Hem sesi soluğu da çıkmıyor :P
ben yastık yerine kişinin bizzat kendisini alıyorum karşıma inan daha etkili canım.kus içindeki dert onun olsun! sende keyfine bak!
süpermiş deneyeceğim...
sesli bağırmakta güzel, ama tavsiye etmem ;)
Seyhancım;keşke bizim ülkemizde de olsa valla..
Sibelcim;bak o da iyi fikir :))
nevalcim;boğaz ağrısı ve göz kapaklarının şişliği :))
Alevcim;evet çok iyi anlamışsın beni :)
Meyracım;öyle çok isterdim kiii..Ama bazen karşındaki laftan sözden anlamıyor deli oluyor insan.
Tuğbacım;umarım gerek kalmaz :)
Baharım; ben de tercih ederdim ama anlayana kendini üzdüğünle de kalıyorsun bazen işte ..öptüm sizi.
bende bağırdıkça çok rahatlarım. En iyisi gondola binmek:) Bende bloğuma beklerim.
Görüşmek üzere
www.bakbuharika.blogspot.com
işe yaradığına,
rahatladığına sevindim.
zaman zaman gerek duymuyorum diyen yoktur sanırım,
aklımda kalsın...
Yorum Gönder