Biz bu hafta ana oğul sinemaya gittik ilk kez...
Çocuk tiyatrosuna götürmüşlüğümüz vardı da, sinemaya kısmet pazar gününe imiş..
Hele annesi sevgili koltuğu denen o yapışık koltuklardan alınca, yayıla yayıla izledi filmi elinde mısırıyla..Ben mi ben de, onun o güzel yüz ifadesini izledim tüm film boyunca...
O mutlu ben mutlu döndük eve :)))
Bugün düşünüyorum da iyi ki yanımda iyi ki onunlayım, sağlıklıyım bir kez daha şükrederken..Annesiz kalan o küçük Can için öyle üzgünüm ki...