17 Şubat 2013 Pazar

Sadece bir ekmek kokusu ,insanı mutlu etmeye yetebilir mi ?

Bizim evin pazar klasiğidir efendim, gördüğünüz bu kepekli ekmek...

Cumartesi gecesi yatmadan önce programlar evin annesi, sabah cümbür cemaat (abartıyorum tabii,hepi topu üç kişiyiz ) uyanırız bu mis kokuyla... 

Koku derinden derinden işler kanımıza, hadiii bugün pazar saat 9 oldu ne uykusu, uyanında tadın beni der gibi ekmeğimiz seslenir :)

Yazlık dönüşü,Karedenizin güzel köylerinin birinden aldığımız terayağı ile ekmeğimiz bütünleşir.Tadına tat eklenir ...




Biz bugünü evde geçirenlerdeniz ,öyle kendi halimizde takılıyoruz herkes odasına çekildi ben size yazmayı,oğlum derslerini, eşimde Tv de belgesel izlemeyi tercih etti... Uzun süredir telaş içinde ,sürekli  koşturan bir aile olarak fazla sakin bir gün :) Özlemişiz...

İyi pazarlar  :)

Sevgiler
nehircce 


14 Şubat 2013 Perşembe

An Be an Biz :)


Bizim böcek ödev yapıyor bir yandan yazıyor bir yandan okuyor dudakları uzata uzata :))

Anne eve iş getirmiş araştırıyor ,bilgisayar kurcalıyor.Bir yandan da bu bücüre laf yetiştiriyor ödevine yardımcı oluyor.Uyku saati yaklaşan afacan biraz  huysuz ama cadı annesiyle baş edemediği için sessiz sessiz ödevine yoğunlaşmış...

Anne sıkılınca bloğa yazmaya karar vermiş, oğlu gizli gizli arkasından okumaya çalışıyor yazdıklarını :)) artık kaçış yok bu çocuk öğrendi okumayı :))) şimdi nehircceyi sökmeye çalışıyor arkamdan fısır fısırrr :)) şişttt ödevinin başına dön diyorummm kaçıyor gülerek :) Seviyorum ben bu çocuğu ...

Onun için biriktirdiklerimi gün gelecek buradan okuyacak,hayalim gerçekleşecek  ne iyi etmişim yazmakla ...

Sevgiler
nehircce ile oğlu :)



8 Şubat 2013 Cuma

Başlık bulamadım.


Merhaba a dostlar,

Yazamadım günlerdir bu yarı yıl tatili oldukça yoğun geçti.Uzaklardan misafirlerim vardı.Epey bir kalabalıktık.Bugün uğurlayacağım kendilerini... Biraz evimi toparlayıp kendime gelebilirsem eskisi gibi (tamam çok sık yazamıyorum  :) ama ) yazmaya devam edeceğim.

Bizim bücürün karnesi maşallah,gayet iyi artık okuyabiliyor ,yazabiliyor.Zaman zaman yolda yürürken,arabayla giderken neresi olduğu  önemli değil,bir reklam panosu bir yazı görsün durunnn ben bunu okuyacağım diyor duruyoruz  :))) çok hoşumuza gidiyor bizimde, anne baba olarak. Ne keyifliymiş bu durum, ilk kez yürüdüğü anı hatırlayınca aynı sevinci yaşıyorum grur duyuyorum her anne gibi ben de oğlumla...



Şuan  Nermin Yıldırım ın blog arkadaşlarımdan aldığım tavsiye üzerine :) Unutma Beni Apartmanı nı okuyorum.

Henüz o can alıcı kısma ulaşamadım ama sabırla bekliyorum ..Ağır ağır ilerliyorum..Malum evin telaşı işin yoğunluğu derken ... 

Bir de ofisimiz taşınıyor 10 güne kadar, tüm telaşlar üst üste ama yeni yerin enerjisinin bana iyi geleceğini düşünüyorum. Dilerim her şey daha güzel olur.



İyi geçsin hafta sonunuz :)) 
sevgiler 
nehircce