Her sabah bir umutla uyanıyorum.
Bugün daha güzel olacak, ben bugün 'nehircce' ye yazacağım diyorum.
Ofise geliyorum rutin işlerin peşine haydi iki satır yaz da rahatla derken, bitmek bilmeyen her güne bir yenisi eklenen birbirinden kötü, üzücü haberler aklıma geliyor vazgeçiyorum.
Ülkemizin yaşadığı bu sancılı süreç, şehit haberleri,siyasi çıkmazlar, kadın cinayetleri,çocuk kaçırmaları,tecavüzler derken içim şişiyor, umudum tükeniyor vazgeçiyorum yazmaktan...
Kimse senin ne okuduğunu, ne yazdığını merak etmiyor diyorum haklı olarak ...
Blog da neymiş insanlar gazete okumuyor, haberleri izlemiyor,iyice duyarsızlaşıyor...Kaldı ki iki satır yazmak iyice anlamını yitiriyor o zaman.
Artık şehitler isimleriyle değil, sayılarıyla anılıyor, öldürülen kadınlar,tecavüz edilen çocuklar sadece derin birer yara olarak kalıyor ... Bir gün biter mi , bu acılar diner mi ??
Ben yarın yine,yeni umutlarla uyanmak istiyorum.
sevgiler
nehircce
Görsel : Pinterest / Kindred Spirits
2 yorum:
Hep aynıyız aslında...
Blog yazsam mı yazmasam mı, yazsam ne yazsam ne paylaşsam..... Çelişkiler çelişkiler....
Ama böyle yorumlarla sanki bir dayanışma içine giriyormuşuz gibi de geliyor işte...
En iyisi tek kelime bile olsa hergün yazmak, ben buradayım-hayattayım demek ...
Sevgili Banuca; çok haklısınız, ben de elimden geldiğince yazmak istiyorum artık umarım başarabilirim. sevgiler
Yorum Gönder