27 Eylül 2013 Cuma

Bebek Battaniyesi/ çok uzaklara...



Bilenler bilir, biz üç kız kardeşiz :)
Ne alaka bu yumaklarla şimdi demeyin :)

Geçtiğimiz yıl ilk kez teyze oldum, öyle özel ve güzel bir duyguymuş ki şükürler olsun...Tuna, hayatımıza iyi ki girdi ailemize o şen kahkahalarıyla neşe kattı...

Şimdi çok uzaklardaki küçük kardeşimin bebiş haberini aldık.Aslında epey oldu haber geleli ... Haftaya cinsiyetini öğreneceğiz kısmetse.. Haberi ilk aldığımdan beri acaba bu ufaklık için ne yapabilirim, benden bir hatıra bırakabilirim diye düşünürken, yukarıda renklerini ve ufak bir örneğini gördüğünüz battaniyeye başladım... Cinsiyeti ve ismi belli olmayan o küçük için ... Oldukça keyifli ilerliyor şuan, dilerim elimde çok sürüklenmeden bitirebilirim.

Motifin adı hanım dilendi bey beğendiymiş :)) çok güldüm bu örnek ismine... Örneğe karar verince,bebe yünleri aldım, cinsiyeti bilmediğimiz için belki ikinci bir bebek düşünürlerse her ikisi içinde kullanabilir diye böyle ortaya karışık renk kombinisi yaptım...(mavi,pembe,beyaz)

Ben şimdi bir bu battaniyeyle uğraşırken,bir de zaman buldukça Zülfu Livaneli Kardeşimin Hikayesini okuyorum. 

Bu kış böyle geçecek sanırım...

Sevgiler
nehircce

5 Eylül 2013 Perşembe

Çalışan anne ve 1 .sınıf cocuğu...


1.sınıf annesi olmak zor işti...Yordu zaman zaman,üzdü de sık sık...

Hem oğlumun üzüldüğü hem de benim çaresiz kaldığım anlar oldu :(
Çocuğumun yeni bir ortama uyumu, öğretmeni,arkadaşları öğrenilmesi gereken yeni kurallar vs... Onun üzerinde de stres oluşturdu elbette. 

Onu anlayamadığım üzerine çok gittiğim zamanlar oldu... Sonra kendime kızdığım kendimi yediğim anlar... Üstüne gelen ödev stresi de cabasıydı... İşten geldiğimde onun beni ödev için bekliyor olması, sayfalarca yeni öğrenmeye çalıştığı el yazısıyla bitmesi gereken ödevler ikimizi de deli ediyordu... Sürekli başında beklemek zorunda kalmak benim ev için yapmam gereken diğer işleri bırakmam demekti...Öyle de oldu zaman zaman o işler oğlumun okuma yazma öğrenmesinden daha değerli olamazdı ...Yalnız hayatın akışını, düzenini etkileyen işlerdi.Haliyle benim daha da gergin olmama neden oluyordu :(

1.dönemin sonunda okumaya başlaması beni çok mutlu etmiş biraz da rahatlatmıştı. Ancak bu öğretmenimizi daha da hırslandırmış çocuklara daha fazla okuma ve yazma ödevleri vermesine sebep olmuştu...

Kendisinin de ailevi sebeplerle okula gelemediği günlerde ödev miktarları daha da artmaya başlamıştı ...

Çaresizce akışına bırakmıştık ikimizde bu yeni dönemi...

Elimizden de  bir şey gelmiyordu ,öğretmenimiz başta tepkisini koymuştu ''bana ödevle ilgili şikayette bulunmak için, sakın gelmeyin ''demişti !

eee mecbur sessizce ilerledik...

Bu stresin sebebi bendim nede olsa,çalışıyor olmamdı , onunla zamanımın kısıtlı olmasıydı...Eğer çalışmıyor olsaydım akşam üzeri eve geldiğinde onu sıcacık bir sütle karşılayıp biraz dinlendirip, hiç strese sokmadan yavaş yavaş yaptırabilirdim ödevleri değil mi... Hep bu suçluluk duygusuyla savaştım...


Şimdi geriye baktığımda o geçen zamana inanamıyorum...Her zaman olduğu gibi şükrediyorum yine, geldi geçti işte bunu da aştık diye seviniyorum.

Şimdilerde uzaktan  sessiz sessiz izliyorum onu, kendi kitabını kendi okuyor , tatil ödevlerini kendi başına yapmaya çalışıyor ya, ben mest oluyorum...

Özetlersek : Eğer 1.sınıfa yeni başayacaksa bu yıl çocuğunuz, daha anlayışlı daha fedakar bir anne olmalısınız... Ve sonsuz bir sabrınız olmalı :) 

Öğretmenimize gelince bu yıl her şeyin daha iyi olacağını düşünüyorum kendisi için, onun yeni hayatınında düzene girmiş olduğunu umut ediyorum.Daha iyi bir yıl olması için de kendimi motive edip mutlu oluyorum...

Oğluma gelince,onu bir kez de sizin önünüzde teprik etmek,bu deli annesiyle baş ederken, derslerindeki başarısını kutluyorum.

Bu yıl her şey daha da güzel olacak inanıyorum...

sevgiler
nehircce