17 Aralık 2010 Cuma

Şerife Abla için olsun, bugün benim yazdıklarım...

Hayatımın en güzel yıllarıydı 1998 ve 2000 arası...
Hatırladığım herşey çok güzel  o iki yılda.
Sende öylesin Şerife Abla...
Hala hatırladığımda hep gülen yüzün gözümün önüne geliyor...
Dalgalı saçların...
Komik samimi halin..




Sewresh dün söyleyince,çok kötü oldum, gün boyu seni ve geride bıraktıklarını düşündüm...
Oysa yıllar var seni görmeyeli...

Aklımda sen,dün akşam eve gittiğimde bir tesadüf değildi sanki;

oğlumun bir koşu yanıma gelmesi,anne biliyo musun haberlerde göydüm bir kadın cam silerken düşmüşşş ve ölmüşşş sen artık cam silme olur mu değişiiiii...Küçücük kalbinde anneyi kaybetme korkusunu yaşaması, beni nasıl üzdüyse senin ardında bıraktığın daha yirmilerdeki oğlun içinde öyle üzüldüm...Onun ne hissettiğini kalbindeki acıyı düşününce ...

Sen yavaş yavaş kansere yenik düşen bedeninle, ölüme hazırladın kendini, çevrendekileri oysa, yine de zor geldi...

Nur içinde uyu olur mu ...
Biz seni hep güzel hatırlayacağız Sewresh'le

****
Bugün içim sıkkın,biraz matem biraz özlem var kalbimde..
geçmişteki güzel günlerin özlemii...

Yaşamak gibi, ölümde keşke bu kadar doğal gelebilse yüreklere...

Sizi üzmek istemezdim ben bugün,ama ölüm öyle yakın ki bize sevdiklerimize; daha fazla kıymetini bilmeliyiz yaşadıklarımızın...Hayatımızdaki insanların...

Bugün böyle olsun,

sevgiler
nehircce